Voorpret

Aftellen! Vandaag over een week loop ik rond in Sevilla (zonnig, 24 graden, 0% kans op regen). Na een héle lange winter. De URL van deze blog loopt overigens iets op de zaken vooruit. Ik hoop de komende weken van Sevilla naar Salamanca te lopen. Dat is 500 kilometer. Van Sevilla naar Santiago de Compostela zou 1000 kilometer zijn, maar daar heb ik helaas geen tijd voor.

De Via de la Plata is een pelgrimsroute in opkomst. Veel kleinschaliger dan de Camino Francés. Ter vergelijking: van de pelgrims die in 2012 hun Compostela verkregen waren er 8.164 over de Via de la Plata aan komen lopen en 192.488 over de Camino Francés. Dat betekent dat deze route veel minder massaal is, maar ook dat er veel minder voorzieningen zijn. Dorpen liggen soms wel 30 kilometer uit elkaar en daar tussenin is er niks. De omstandigheden veranderen ook steeds. In maart heeft het absurd veel geregend, met bakken uit de lucht (dat was toen in Nederland de winter maar niet over ging). Daardoor zijn delen van de route onder water komen te staan. Degenen die nu onderweg zijn, houden toekomstige pelgrims op de hoogte. Met een beetje geluk hoef ik straks hooguit nog door kuitdiep water te waden. De herbergen waar ik een bed hoop te vinden openen en sluiten ook waar je bij staat. Ik begrijp dat de crisis hierin een rol speelt. Omdat je er meestal voor minder dan 10 euro terecht kan, is het allemaal liefdewerk oud papier.

Geen papieren boekje kan deze snelle ontwikkelingen bijhouden. Er zijn op dit moment overigens nauwelijks gidsjes in omloop. Ik doe het met een kleintje van de Vrienden van Santiago in Sevilla (in het Spaans) en verder met twee apps: die van indepentrip en eentje van Melanie (de eerste is gratis en de tweede kost een paar euro, en ja, ik heb Android devices, ik ga bloggen op mijn Nexus 7).

Elke pelgrim heeft zo zijn eigenaardigheden. Ik ben daar zeker geen uitzondering op. Dit pakketje ga ik maandag afgeven op het postkantoor in Amsterdam. Ik hoop het rond 7 mei weer op te halen op het postkantoor in Mérida. In dit stadje kom ik waarschijnlijk na tien dagen aan en ik heb er een rustdag gepland. Er is daar een hoop oude Romeinse rommel te bewonderen en ik ga er genieten van een zeer luxe onderkomen mét koelkast.

Wat zit er in die doos? Havermoutmix en eiwitpoeder. De ene helft in mijn tas, de andere helft vooruitgestuurd naar Mérida. Bij de havermout hoeft alleen nog maar kokend water en dan heb ik een heerlijk, voedzaam ontbijt op de plekken waar geen eten voorhanden is of wanneer ik het witbrood zat ben. Het eiwitpoeder is voor na het lopen. Als vegetariër is het behelpen in Spanje. Ik leef er meestal op een dieet van aardappels, eieren, kaas en wat groente (ensalada mixta van sla, tomaat, ui en tonijn en dan elke weer uitleggen dat tonijn een vis is). Laat ik eieren nou ook nog eens slecht verdragen. Om na 20 tot 30 kilometer lopen per dag toch wat eiwitten binnen te krijgen heb ik genoeg eiwitpoeder in mijn tas en in die doos gestopt om na elke wandeldag een shake naar binnen te kunnen klokken.

En, nou ja, ehm, er zit ook nog wat anders in dat pakket. Het verzenden van een pakket van 500 gram kost net zoveel als een pakket van 2 kilo. Dus ja, er was nog wat gewicht over. En tja, hoe kun je dat gewicht nou eens nuttig besteden? Nou eh, met drie blikjes vreselijk lekker bier dus (voor de kenner: Punk IPA van Brewdog, Snake Dog IPA van Flying Dog en Hop Ottin’ IPA van Anderson Valley). Klein feestje in Mérida, de avond van de 7e mei…

Ter geruststelling: als het straks vanaf mijn tablet moet, schrijf ik echt niet meer van die lange posts.